231 rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja, obchodziliśmy w tym roku inaczej niż zwykle.
Zrezygnowaliśmy z tradycyjnej akademii na rzecz cyklu działań, które w ciekawy i niecodzienny sposób przybliżyłyby uczniom okoliczności powstania i uchwalenia pierwszej, nowoczesnej konstytucji w historii Europy.
Przedszkolaki i uczniowie młodszych klas przygotowali flagi oraz upiekli tradycyjne chleby – symbolizujące nie tylko pożywienie, ale przede wszystkim dostatek i pomyślność.
Starsi uczniowie przyrządzili desery w narodowych barwach.
Wspólnie udekorowaliśmy drzewko przed budynkiem szkoły naklejając na gałązkach białe i czerwone serduszka.
Punktem kulminacyjnym obchodów majowego święta było posadzenie staropolskiej lipy i myśl, by co roku dosadzać kolejne drzewo, które następnym pokoleniom mieszkańców wsi przypominałoby o ich przodkach:
Drzewa moje ojczyste! jeśli Niebo zdarzy,
Bym wrócił was oglądać, przyjaciele starzy,
Czyli was znajdę jeszcze? czy dotąd żyjecie?
Wy, koło których niegdyś pełzałem jak dziecię;
Czy żyje wielki Baublis, w którego ogromie
Wiekami wydrążonym, jakby w dobrym domie,
Dwunastu ludzi mogło wieczerzać za stołem?(…)
I tam na Ukrainie czy się dotąd wznosi
Przed Hołowińskich domem, nad brzegami Rosi,
Lipa tak rozrośniona, ze pod jej cieniami
Sto młodzieńców, sto panien szło w taniec parami. (…)
Wszak lipa czarnoleska, na głos Jana czuła,
Tyle rymów natchnęła! wszak ów dąb gaduła
Kozackiemu wieszczowi tyle cudów śpiewa!
(Adam Mickiewicz „Pan Tadeusz” – Dyplomatyka i łowy)
Anna Warchoł
